Eind vorig jaar werd ik gevraagd om een roadtrip te maken voor Mercedes-Benz, met als doel het schieten van social media content voor het merk. Dit klonk natuurlijk alleen al als geen straf, maar ze hadden ook nog eens een bijzondere auto ingedachten voor deze trip. Aangezien ik op dat moment midden in het schieten en bewerken van een andere campagne zat, kon ik niet eerder beschikbaar zijn als de eerste week van december maar dit bleek geen probleem te zijn. Zo kwam het dat ik wat winterse dagen kon doorbrengen met de fantastische 2017 Mercedes-AMG GT S in Spanje.
Note: Als je me op social media volgt, zal niet alles meer nieuws zijn voor je aangezien ik een hoop gedeeld heb op mijn Instagram Stories gedurende de trip. De nieuwe highlights feature, welke je stories archiveert en je bepaalde stories permanent zichtbaar op je profiel laat maken, kwam echter pas op het einde van deze trip uit. Zodoende besloot ik de originele story telefoonfoto snaps en behind the scenes foto’s te bundelen, en deze herinneringen opnieuw te delen. Waar dit artikel het verhaal vertelt in tekst en de resultaten van de fotografie laat zien, kun je op mijn Instagram de highlight terug kijken nu waarin je in snapshots meegenomen word door deze 6 dagen.
Zodra we de data vastgezet hadden, begon ik aan het plannen van de reis. Ik was zo goed als geheel vrij om zelf te bepalen wat ik ging doen en wilde me dus zo goed mogelijk voorbereiden om het beste te maken van de 6 dagen dat ik de auto zou hebben. Omdat ik al vrij bekend ben met de Costa Brava, wist ik dat deze omgeving me de perfecte setting voor de auto kon bieden. Daarnaast bood de geografische locatie van de regio ook de beste kansen op wat goed weer terwijl bijna heel Europa op dat moment te maken had met een egaal wolkendek en regen. Om mijn normale stijl van automotive fotografie af te wisselen met eens iets anders, nodigde ik Marvin Potters uit om me te vergezellen op deze roadtrip. Naast dat hij een model is, zou hij tevens de rol spelen van assistent, navigator en behind te scenes fotograaf. We wisten dat het hard werken en lange dagen zou gaan worden, maar ook een hoop plezier.
De Costa Brava staat bij velen bekend als zomervakantie bestemming, in de winter is echter eigenlijk amper toerisme. Dit zou hier ook in ons voordeel werken omdat de prachtige kustplaatjes relatief rustig zouden zijn, wat genoeg mogelijkheden zou verschaffen voor unieke foto’s. Tevens zouden de wegen niet helemaal verstopt staan met families op weg naar een van de talloze stranden. Aangezien dat het winter was, met bijpassende weersomstandigheden in de voorspellingen, had ik nooit verwacht juist deze auto overhandigd te krijgen. De AMG GT S is de top sportscar van Mercedes, geheel ontwikkeld door de AMG afdeling. Ze hadden een nieuw gefacelift model beschikbaar voor me, in de elegante kleur Selenitgrau met complimenterende aerodynamica pakket. Deze schitterende tweezitter is voorzien van een 4.0L twin turbo V8 blok onder de indrukwekkend lange motorkap, welke een overweldigende 522pk op de achterwielen ter beschikking stelt. We haalden haar op een vroege vrijdagochtend op bij een met sneeuw bedekt hoofdkwartier van Mercedes-Benz in Stuttgart de term vuurdoop was zodoende letterlijk niet correct maar zeker figuurlijk erg accuraat.
Rond 10 uur die ochtend hadden we alle gear verplaatst van mijn auto naar wat ons vervoer voor de komende dagen zou zijn, hadden we de navigatie ingesteld en begon onze lange rit voor die dag. Ik had een kleine villa geboekt in de Costa Brava voor die week, wat onze uitvalsbasis zou worden voor alle fotografie. Onderweg naar Spanje stoppen op een traditionele roadtrip manier, had enkel nog meer tijd in het vinden van locaties en gegarandeerd slecht weer betekend. Zodoende zouden we de hele eerste dag op weg doorbrengen, om zo’n 1200 kilometer af te leggen door Duitsland, Frankrijk en over de Pyreneeën Spanje in, waar we rond 11 diezelfde avond bij ons huisje aankwamen. Uiteraard hebben we die dag geen echte foto’s genomen maar zoals ik aan het begin al vertelde, zijn de snapshots van de lange rit op genomen in Instagram highlight over deze trip.
Ik wist dat het noordoosten van Spanje ons de best kans zou geven op wat zonnig weer, maar dat geluk mochten we de eerste twee dagen nog niet hebben. Een tramontana, een hard wind die tussen bergketens door raast en precies over de Costa Brava komt, maakte het een uitdaging om buiten te zijn. De krachtige wind nam grote delen van de stranden mee de lucht in voelde ijzig koud aan. Zo hadden we op de morgen na aankomst de auto gewassen en gingen we op pad om te proberen toch wat foto’s te schieten, toen we plotseling overvallen werden door een white-out van strandzand. Een paar minuten later arriveerden we bij het middeleeuwse dorpje Pals, waar we iets wat uit de wind hoopten te kunnen fotograferen, om te ontdekken dat de auto nog viezer was als voordat we haar een kwartier ervoor gewassen hadden. Ik zal nogmaals verwijzen naar mijn Instagram aangezien dit alles uiteraard op foto en video gevangen is. De tweede dag was niet minder winderig en koud al leek de lucht inmiddels iets lichter te worden, en zodoende besloten we de Pyreneeën in te rijden, omhoog en weg van de kustlijn. Ik had een stuwdam gevonden waar we mogelijk wat lekkere plaatjes konden schieten in een landschap wat veel bezoekers van de Costa Brava waarschijnlijk niet kennen. De weg omhoog naar de dam was smal, stijl en de ene ijsbedekte haarspeldbocht na de andere maar zeker de moeite waard. Toen we niet verder konden, liepen we de dam over om wat zon te vangen om daarna wat lifestylefoto’s van Marvin met de auto te schieten.
Hierna reden we het bochtige weggetje terug naar beneden langs de andere kant van het stroompje wat uit de dam kwam weer omhoog. Aan deze kant konden we iets verder de dam op rijden en wat foto’s van de auto maken, welke de uiteindelijke selectie niet gehaald hebben, om ons te midden van een lokale auto meeting te bevinden. Nadat we wat met de locals gekletst hadden, overstemden we het geluid van hun hatchbacks en reden we verder de bergen in opzoek naar een lunch. We verkenden de omgeving wat verder en besloten uiteindelijk om weer richting de kust af te dalen, waar we begroet werden door een inmiddels helder blauwe lucht. De wind blies nog steeds redelijk stevig, dus knoopten we de jassen dicht en liepen wat rond langs de haven en het strand voordat we terug naar het huisje reden. Onderweg stopten we snel bij een dichtbij gelegen supermarkt om de essentiele benodigdheden in te slaan en daar besloten we dat die avond ook de barbeque in de beschutte tuin zouden aansteken. Genietend van een paar goede stukken vlees en koude biertjes hoopten we dat de wind die nacht helemaal zou gaan liggen.
De volgende ochtend stonden we vroeg op. Marvin maakte een snelle koffie en ontbijt terwijl ik de apparatuur verzamelde en in de auto laadde voor wat een drukke dag fotograferen moest worden. Het weer was gelukkig geheel omgeslagen, de afwezigheid van wolken en stormachtige wind was precies wat we nodig hadden. Rond 9uur die ochtend kwamen we dan ook vol goede moed aan bij het meest noordelijke kustplaatsje van de Costa Brava, precies op tijd. Het licht viel precies zoals ik hoopte op de locatie die ik ingedachten had, en dus laadden we snel de spullen uit en positioneerde de auto.
Door een stijle klif te beklimmen, direct naast de auto, kon ik precies het plaatje krijgen wat ik wilde. Ik zorgde ervoor dat de camera stevig op mijn statief stond, want zoals in elke dorpje in dit deel van Spanje zijn de wegen er smal en als er een auto langs wilde zou ik de Mercedes moeten verplaatsen. Het zou dus snel schieten moeten worden. De GT S, parallel aan de baai van het dorp geparkeerd, contrasteerde prachtig tegen het landschap wat aan de overkant al verlicht werd door de opkomende zon. Waar ik alle apparatuur bij me had om in alle omstandigheden te kunnen werken, had ik deze ochtend niets anders als het natuurlijke licht nodig gelukkig.
Toen ik het materiaal had waarmee ik deze foto tot leven kon brengen, begon de zon eindelijk om de rotswand heen te schijnen. Dit betekende dat de situatie precies goed aan het worden was voor de andere foto’s die ik hier wilde schieten. I klom snel terug naar beneden, en nadat ik de auto verschillende keren verplaatst had om lokale havenbezoekers te laten passeren, was ik klaar om terug aan het werk te gaan. De zon scheen inmiddels al op de muur direct naast de auto, perfect voor de tweede foto. Voor de derde foto wachtten we een paar minuten tot de zon geheel om de hoek kwam en de auto schitterende in de lage ochtend zon.
Met de eerste zonnige foto’s in de pocket, was het tijd om een stukje zuiderlijker te rijden langs de bochtige kustweg. We hadden gepland om deze dag veel locaties aan te doen die ik in het noordelijke deel van de regio gevonden had, wat betekende dat we een vrij strak schema hadden, maar uiteraard genoten we met volle teugen van deze fenomenale route. De volgende plaats was een grote parkeerplaats bij een verlaten vuurtoren op een afgelegen landtong. Dit bleek wat moeilijk te vinden aangezien we de toegangsweg tot twee keer toe voorbij reden. Een smal paadje, niet veel breder als de meeste Nederlandse fietspaden, verbond de doorgaande weg met deze locatie. We reden uiteindelijk naar beneden en geheel zoals verwacht, troffen we de parkeerplaats geheel verlaten aan. Ik heb er verschillende foto’s geschoten maar ook deze hebben de selectie niet gehaald. Wie weet kom ik er in de toekomst nog eens aan toe om nog wat extra foto’s van deze roadtrip te bewerken.
Een paar kilometer verder naar het zuiden arriveerden we bij het volgende dorpje. Net als de kustroute, vonden we ook deze plaats zo goed als vrij van ander verkeer. De haven was echter het tegenovergestelde van uitgestorven, vissers waren druk bezig met het opstapelen van hun fuiken en het voorbereiden van hun netten om de zee op te gaan. Uiteraard parkeerde ik onze auto er midden tussen om dit typische mediteraanse sfeertje in mijn viewfinder te vangen. Dit was iets waar ik niet op had kunnen plannen maar wat alles perfect bij elkaar bracht. Tegen de tijd dat we in dit dorp geschoten hadden wat ik wilde hebben, was het tijd om een hap te gaan eten. Het plan was om naar een restaurant te gaan wat pal aan het strand ligt, met een parkeerplaats die naadloos overgaat in het terras. Dit zou de perfecte locatie zijn voor wat lifestyle shots als het er niet te druk was met andere winter toeristen. Helaas was het er juist te rustig en troffen we het restaurant in winterslaap aan, geheel dichtgespijkerd.
Geen enkele stoel of tafel was achtergebleven en dus moesten we het doen met wat we wel hadden, wat nog steeds geen straf was. Waar de auto de meeste ochtend bedekt was in kleine ijskristallen, was de temperatuur deze middag inmiddels genoeg gestegen om in deze windstille baai in enkel een t-shirt rond te wandelen. Nadat we rustig van het uitzicht en de kalm op die kiezels kabbelende zee genoten hadden, besloten we alsnog maar wat lifestyle-achtige foto’s te schieten ondanks het gebrek aan de props die we hoopten te vinden hier. De eerste twee dagen koelden ons af tot op het bot, zelfs binnenshuis, maar hier hadden we geen moeite om een lunch nog wat uit te stellen.
Toen de trek het begon te winnen van het genot van de zon op onze huid, besloten we koers te zetten naar ons huisje. De trek maakte plaats voor honger en ik wist een restaurant wat open zou zijn en ons wat welverdiende lokale kost kon serveren. Na een uurtje rijden parkeerden we de GT S langs de boulevard en staken we de weg over naar het restaurant. We kozen een tafel aan het raam waar we perfect in het zonnetje zaten terwijl we wat biertjes en hun zeevruchten paella bestelden. De perfecte manier om bij te komen als je in Spanje bent, zeker aangezien we de volgende ochtend nog vroeger op pad zouden gaan.
Op onze laatste volle dag waren we vroeg op. Er was één setting die ik koste wat het kost op de foto wilde zetten. Ik had een kustplaats gevonden met een prachtige smalle weg direct langs de zee. Dit dorp bevind zich op een ruige en grote landtong, wat het een interessante route ernaar toe zou maken. Zeker in het donker, en dat is precies wat we zouden moeten doen om de plaatjes te schieten die ik in gedachten had. Het dorp en omliggende landschap ligt perfect voor een zonsopkomst boven de zee, en ik was plan om ruim voor die tijd daar te zijn. Na een uitdagende rit over een weg die bestond uit een aanreiging van haardspeldbochten voor kilometers aan een stuk, arriveerden we in het dorp en zagen we dat de omstandigheden perfect waren. De zon zou nog even op zich laten wachten, maar de lucht boven de zee was een prachtig egaal verloop van fel oranje aan de horizon tot een diep donker blauw.
Helaas hield ons geluk hier enigzins op. We hadden de afgelopen drie dagen eigenlijk amper lokale wetshandhaving gezien, ondanks dat ons indrukwekkende en luidruchtige vervoer vast niet onopgemerkt heeft kunnen gaan. Maar nadat ik hier de eerste twee foto’s had weten te nemen, was er duidelijk iemand die onze aanwezigheid niet kon waarderen en kwam de politie ons voor de eerste keer onderbreken. Laten we zeggen dat het een geluk bij een ongeluk was dat ik ineens geen woord Spaans meer sprak, wat zijn vraag waar onze vergunning was nogal nutteloos maakte, en dat ze niet beter naar de apparatuur gekeken hadden die verspreid lag rond ons, terwijl ik verkondige dat we enkel wat vakantiefoto’s aan het maken waren. Ze maakten het echter erg duidelijk dat als ze ons nog een keer zouden zien in het dorp, het ons niet alleen een stevig bedrag zou kosten maar waarschijnlijk ook heel wat kostbare tijd. We hadden dus geen andere keus als deze prachtige locatie te verlaten, maar een klein stukje verderop toch nog even te stoppen. We hadden alle spullen namelijk onder nogal wat druk zo snel mogelijk in de auto moeten mikken en dit moesten we even iets beter opruimen. Binnen enkele minuten kwamen dezelfde agenten uiteraard langzaam voorbij rijden. Ze konden er niets van zeggen want ik had een hier zeer zeldzaam parkeerplaatjes gevonden om de auto even stil te zetten maar het was duidelijk dat ze ons in de gaten hielden. Als je de Story Highlight van deze trip op mijn Instagram al bekeken hebt, heb je de snelle foto ook gezien die ik vanaf deze parkeerplaats gemaakt heb van het moment dat de zon net boven de horizon piepte. Het was schitterend, maar helaas compleet onbruikbaar voor ons.
Na het plotselinge vroegtijdige einde van wat de perfecte locatie en omstandigheden leek, reden we naar een vlakbij gelegen strandje wat ik op de kaart gemarkeerd had. We namen er wat foto’s die de uiteindelijke selectie niet gehaald hebben, en besloten er even te pauzeren op een rotsformatie in de baai. Nadat we een beetje over de teleurstelling van het nog voor de zonsopkomst verbannen worden uit het schitterende dorp heen waren, zetten we koers naar de punt van de ruige landtong. Daar moest een vuurtoren staan die mogelijk wat spectaculaire beelden kon opleveren, maar ik verwachtte dat de hele route ernaar toe episch zou worden. Hier kreeg ik geen ongelijk in, het landschap was schitterend en de enige weg die de bewoonde wereld met de vuurtoren verbond lag gedrappeerd tussen ruige kliffen en de middellandse zee. We maakten snel de eerste foto’s terwijl we de weg niet te lang probeerden te blokkeren, om vervolgens door te rijden naar de vuurtoren in de hoop dat er daar misschien wat eten en een kop koffie konden scoren. Dat viel niet tegen. Sterker nog, we vonden er een tafeltje met één van de fraaiste uitzichten die we tot dat moment gezien hadden. Ik val in herhaling maar ik verwijs je nogmaals naar mijn instagram als je precies wilt weten hoe fraai het er daar uitzag. Een heerlijke typisch Spaanse lunch en een paar koppen koffie bracht ons verder in de stelling. Met onze magen gevuld, gingen we terug de weg op om nog wat fotografie te bedrijven in dit fantastische landschap.
Nadat ik hier geschoten had wat ik wilde hebben, genoten we van de weg terug naar de bewoonde wereld. We hadden nog een paar plekken langs de Spaanse kust die de moeite waard waren om te bekijken en we besloten naar het dorp te gaan wat bekend staat als het Venetië van de Costa Brava. Dit plaatje heeft net zoveel waterwegen als normale wegen en de jachthaven ligt eigenlijk midden in het centrum waar andere aanmeerplaatsen door het hele dorp verspreid zijn. Tijdens de voorbereiding had ik het perfecte plekje gevonden en dus stuurde ik de AMG door wat smalle straatjes tot de weg dood liep, pal naast het water.
Het was er iets krapper als wat ik gehoopt had, maar we besloten desalniettemin om uit te stappen en er wat foto’s te maken. Terwijl ik de camera opstelde kwam er een enorm luxueus jacht voorbij gegleden, wat tevens onze aandacht richtte op de overburen die inmiddels in hun tuin in het zonnetje waren gaan zitten om onze auto te bewonderen. Terwijl ik altijd al geweten had van dit plaatsje, was dit de eerste keer dat ik er was en het bijzondere sfeertje ervoer. De witte huizen, palmbomen en bijzondere boten maakten dat het als een geheel andere wereld voelde. Ik zal vast nog wel eens toekomen aan de foto’s die ik hier geschoten heb, maar helaas hebben ook deze de selectie niet gehaald.
Met nog steeds een paar bruikbare uren op de klok gingen we hierna weer op pad om weer in de omgeving van ons huisje te komen. We kwamen langs een klein oud dorpje, wat zelfs in het hoogseizoen waarschijnlijk niet veel mensen trok, en bedachten dat we daar nog wel wat foto’s konden schieten. Maar alvorens we daar aan toe zouden komen, moesten we de AMG GT S weer eens goed wassen. Iets wat we meerdere keren per dag moesten doen om haar te ontdoen van al het stof en vuil wat we onderweg oppikten. Toen de auto weer blinkend schoon was reden we de nauwe straatjes van het dorpje in en schoten we nog wat meer foto’s. We ontdekten dat de locals hier niet minder gefascineerd konden zijn, ze keken niet eens op van het kijken van wat klonk als een animatie serie op hun telefoon in wat ik gok dat een stormafvoer was.
Tegen deze tijd ging de zon al snel onder en moesten we er een eind aan breien. We moesten nog steeds inkopen doen, inpakken, eten en slapen voordat we aan de lange reis terug konden beginnen. We zouden de auto voor 6u de volgende middag terug afleveren bij Mercedes-Benz in Stuttgart, en dus zouden we heel vroeg moeten vertrekken de volgende ochtend. Nadat we gegeten hadden, was het tijd om alles spullen zo in te pakken dat het weer in de auto paste en moesten we het huis nog even schoonmaken om het achter te laten zoals we het aangetroffen hadden. Tegen de tijd dat dat gedaan was, zat er niets anders op als de broodnodige paar uur slaap pakken die we nog konden krijgen. Rond kwart over 4 diezelfde nacht was de auto ingepakt en klaar gemaakt voor de lange rit. Iets meer als 12 uur later arriveerden we in Stuttgart waar we de auto voor de laatste keer wasten en haar sleutels overhandigden aan de mensen van Mercedes. Ik haalde mijn eigen uit hun parkeergarage, waar al onze spullen een stuk makkelijker inpastte gelukkig. Waar we op de nacht voor we de Mercedes hier ophaalden in een hotel hadden overnacht, besloten we nu niet te stoppen en de overige 6 uur terug naar Nederland er direct achteraan te plakken.
Ik was eigenlijk van plan om het hier kort te houden qua tekst, maar het lijkt erop dat het in een tamelijk uitgebreid verslag van de roadtrip gegroeid is. Het was dan ook een geweldige week, met een fantastische auto. Ik kan je ervan verzekeren dat het echt even duurde voor ik weer aan mijn eigen gewone autootje gewend was na rond de 3000 kilometer door Europa getourd te hebben. De Mercedes-AMG GT S overtrof al mijn verwachtingen en heeft zonder twijfel een plaatsje hoog op mijn wensenlijstje veroverd. Voor diegene die to zover mijn eindeloze geratel heeft weten te tolereren, volgt de beloning hieronder in de vorm van de foto’s die de selectie wel gehaald hebben. Enkelen zijn inmiddels al voorbij komen op verschillende social media kanalen van Mercedes-Benz & Mercedes-AMG, maar dit is de eerste keer dat ik ze toon en de eerste plaats om ze allemaal bij elkaar te zien. Ik hoop dat jullie de resultaten kunnen waarderen en dat meer van deze kansen zich dit jaar voor zullen doen.
Fotoshoot Mercedes-AMG GT S:
